Απο το Σάββατο ο καιρός έγινε άκρως χειμερινός αλλα δεν με νοιάζει...γιατι χώρεσα και πάλι στο τζήν μου!!!!! Σήμερα βρέχει καρέκλες όλη μέρα αλλα δεν με νοιάζει...γιατι χώρεσα και πάλι στο τζήν μου!!!!! Η οικονομική στενότης συνεχίζεται με αποτέλεσμα απλά να χαλβαδιάζουμε τις χειμωνιάτικες βιτρίνες αλλα δεν με νοιάζει...γιατι χώρεσα και πάλι στο τζήν μου!!!! Δεν ξέρω αν σας το είπα...αλλα χώρεσα και πάλι στο τζήν μου! Ναι αυτό που έχω να βάλω εδώ και ένα χρόνο! Το αγαπημένο....τι εννοείς πότε θα το βγάλω?ΠΟΤΕ! θα λιώσει πάνω μου, θα κοιμηθώ μαζί του, δεν θα το βγάλω ποτέ! και πάω να φτιάξω και γλυκάκι γιατι ανατσουτσούρωσα!

3 χρόνια που ξυπνάω και βλέπω την φάτσα σου πρωί πρωί (όταν δεν σε έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ, το γραφείο, την τουαλέτα, την σκάλα...)
3 χρόνια που σου φτιάχνω αυτον τον καφέ "σπαζοκεφαλιά" (άκου 2 παρά καφέ, 3 και ζάχαρη και πολύ γάλα...)
3 χρόνια που βάζουμε τα γεμιστά κατευθείαν απο τον φούρνο στο ψυγείο γιατι τα τρώς κρύα
3 χρόνια που με απειλείς οτι θα μου κάψεις τον βάτραχο-σφουγγάρι που έχω στο καλαθι του μπάνιου (αλλα ακόμα δεν το έκανες...)
3 χρόνια που δεν έχει λείψει παγωτό απο την κατάψυξη γιατι αλλιώς θα πάθεις στέρηση
3 χρόνια που τραβιόμαστε κάθε καλοκαίρι σε ότι συναυλία υπάρχει και δεν υπάρχει
3 χρόνια που απο εκείνο το πιάτο που σου σέρβιρα στο πάρτυ, φτάσαμε να έχουμε πλέον μια κόρη 3 μηνών (κούκλα by the way)
3 χρόνια σ'αγαπώ
3 χρόνια μαζί





p.s. το τραγουδάκι, καθώς και το τραγουδάκι του προηγούμενου post "έπαιξαν" στον γάμο μας οπότε κατέχω το copyright πριν την Cosmote ντάξ???

Δεν είμαι οικολόγος (προσπαθώ καμιά φορά αλλα ποτέ δεν θα καταφέρω να καταναλώνω λίγο νερό όταν πλένω!), δεν είμαι χορτοφάγος, δεν είμαι υπερμαχος των βιολογικών προϊόντων και γενικά η σχέση μου με την φύση περιορίζεται σε αυτό που ξέρουμε όλοι: αγαπώ τα ζωάκια, τα δεντράκια και τα λουλουδάκια.τελος. Όταν όμως έμεινα έγκυος στην κόρη μου, απο την πρώτη στιγμή το να γεννήσω όσο πιο φυσιολογικά γίνεται,χωρίς καμμία αναισθησία, το θεώρησα αυτοννόητο. Ως γυναίκες γι αυτόν τον ρόλο έχουμε έρθει στον κόσμο και γι΄αυτές τις στιγμές της γέννας έχει δημιουργηθεί η φυσιολογία μας. Γιατί λοιπόν να παρεμβαίνουμε στην φύση μας?
Δεν το παίζω δυνατή. Αν ήμουν θα γεννούσα με τον πραγματικά φυσικό τρόπο. Στο σπίτι μου, χωρίς φάρμακα και γιατρούς. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω. Θαυμάζω όμως τις γυναίκες που μπόρεσαν και που τίποτα απολύτως δεν μπήκες ανάμεσα σε αυτές και το μωρό τους.
Όταν όμως θές κάτι πάρα πολύ κάποιες φορές το σύμπαν όσο και να συνομοτεί για να το πετύχεις...μπορεί και να μην τα καταφέρει. Έτσι κατέληξα να γεννήσω με καισαρική και μάλιστα με ολική αναισθησία λόγο επιπλοκής. Είμαι πολύ ευγνώμων στο γιατρό και την μαία μου που ήταν εκεί απο το πρώτο λεπτό της έναρξης του τοκετού και δεν έφυγαν απο δίπλα μου και τις 12 ώρες που διήρκησε ο τοκετός ούτε για καφέ. Απο την στιγμή όμως στιγμή που τέλειωσε η εγχείρηση και μετά (στις 10 το βράδυ) άρχισε να λειτουργεί η αθάνατη νοοτροπία των ελληνικών μαιευτηρίων. Σε ένα παρ’ολα αυτα «φιλικό προς τα βρέφη» μαιευτήριο, κανείς δεν μου έφερε το παιδί μου να ακουμπήσει πάνω μου όταν ξύπνησα. Το μωρό μου βίωσε την αλλαγή απο τον «κόσμο στην κοιλιά της μαμάς» σε ένα κόσμο με θορύβους, μυρωδιές, φώς και κρύο, τελείως ανώμαλα. Και ενώ εγώ πάλευα να συνέλθω απο την αναισθησία, κανείς δεν σκέφτηκε πριν με μεταφέρουν στο δωμάτιο μου, να μου φέρουν να δώ το παιδί που μόλις γέννησα!! Η εξήγηση ήταν οτι στον κάτω όροφο που ήταν το δωματιό μου δεν κατεβάζουν τα νεογνά. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε να μου το δείξουν πρίν με κατεβάσουν κάτω! Είδα την κόρη μου σε φωτογραφίες που έβγαλε ο άντρας μου και περίμενα να έρθει το πρωί. Έτσι οι πρώτες αρκετά σημαντικές ώρες για εμένα και το μωρό χάθηκαν.
Επιτέλους το άλλο πρωί με πρωτοβουλία της μαίας μου, μου έφεραν την κόρη μου και κατάφερα να την θηλάσω για πρώτη φορά. Τις επόμενες 4 μέρες που έμεινα εκεί έκανα τα πάντα για να δυναμώσω γρήγορα και να μπορώ κάθε φορά που ανέβαινα στον 1ο όροφο για να την θηλάσω να είμαι πιο δυνατή και να πονάω λιγότερο. Αυτό όμως που με ενοχλούσε δεν ήταν ο πόνος, αλλά το οτι οι περισσότερες μαίες σε ένα τέτοιο νοσοκομείο ήταν ανίκανες ή βαριόντουσαν να βοηθήσουν τις νέες μητέρες στο να μάθουν να θηλάζουν σωστά. Σε ενα μαιευτήριο «φιλικό προς τα βρέφη», στο δωμάτιο θηλασμού υπήρχε θερμαντήρας μπιμπερό γεμάτος με μπουκαλάκια ξένου γάλακτος όλη την ημέρα, δελεάζοντας την μητέρα που προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα να θηλάσει επι 1 ή 2 ώρες (γιατί κανείς δεν της δείχνει). «καλέ τί παλεύεις τόσες ώρες?? Αφού δεν έχεις γάλα ακόμα! Δώστης συπλήρωμα τώρα να χορτάσει.είσαι και χειρουργημένη...» ήταν αυτό που άκουσα απο μια μαία όταν προσπαθόντας να θηλάσω επι 3 ώρες στις 4 τα ξημερώματα το μωρό έκλαιγε απεγνωσμένα. Ήταν και η μόνη νύχτα εκει μέσα που της έδωσα ξένο γάλα. Και ακόμα το μετανιώνω. Την άλλη μέρα η μαία μου μου έδειξε πως να καταλαβαίνω όταν το μωρό τρώει πραγματικά και καταπίνει και πότε πιπιλάει το στήθος. Την προηγούμενη νύχτα η μικρή δεν έτρωγε αλλα πιπίλιζε γιαυτό και διαμαρτυρόταν. Απο την μέρα εκείνη και μετά μέτραγα τις ώρες για να φύγω απο εκει μέσα, να πάω σπίτι μου και να βρούμε τους ρυθμούς μας μόνες μας. Εγώ και εκείνη.
Και μετά στο σπίτι ξεκινάει ο άλλος γολγοθάς. Να προσπαθείς να θηλάσεις υπο την επίρροια του οικογενειακού περιβάλλοντος! Η μητέρα μου ανυσηχούσε και ακόμα ανησυχεί κάθε φορά που θηλάζω αν «το παιδί χόρτασε». Ο άντρας μου επέμενε όταν έκλαιγε το μωρό να δώσουμε συπλήρωμα. Η παιδίατρος μας συνέστησε και το χαμομήλι αν το μωρό πεινάει πρίν τις 2 ώρες απο την ώρα που θήλασα τελευταία φορά. Εγώ όμως θέλω να θηλάσω αποκλειστικά και δεν θέλω τίποτε άλλο ξένο να μπέι στο στόμα του παιδιού μου. Ευτυχώς η μικρή μάλλον είχε ήδη καταλάβει τι εστί το γάλα της μαμάς και 4 φορές που υπέκιψα στις πιέσεις για γάλα και χαμομήλι, το μωρό δεν ήπιε ούτε γουλιά.
Όσο πέρναγαν οι μέρες και χωρίς να ξέρω σαν νέα μάνα αν αυτά που κάνω τα κάνω σωστά, άρχισα να αναζητώ παρηγοριά στο forum του parents.gr όπου πολλές γυναίκες που θήλαζαν αποκλειστικά μοιράζονταν τα προβληματά τους και μερικοί ειδικοί δίνουν και καμια συμβουλή. Άρχισα να ηρεμώ γιατι είδα οτι αυτά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα τα αντιμετώπιζαν και εκατοντάδες άλλες μητέρες. Ηρέμησα γιατι τελικά αυτά που το ενστικτό μου μου έλεγε να κάνω, ήταν σωστά. Αποφάσισα να διαβάσω ότι μπορούσα να βρώ για τον αποκλειστικό μητρικό θηλασμό γιανα ενημερωθώ και το έκανα. Όποτε είχα χρόνο διάβαζα. Άρχισε να πιστεύει και ο άντρας μου σε αυτό.
Στην Ελλάδα 90% των έγγυων γυναικών επιθυμούν να θηλάσουν και τελικά μόλις το 6% καταφέρνει να θηλάσει αποκλειστικά για τους 6 πρώτους μήνες. Η άγνοια μας κάνει να ακούμε ότι μας πούν οι –αδιάφοροι ή αδιάβαστοι σε θέματα θηλασμού- παιδίατροι, γυναικολόγοι και μαίες. Επίσης η έλλειψη ενημέρωσης γύρω απο τον θηλασμό κατα την εγκυμοσύνη και η έλλειψη κοινωνικών φορέων που να προωθούν ή να βοηθούν τον αποκλειστικό θηλασμό. Πρέπει να ψάξεις πολύ ή να ρωτήσεις μητέρες που θήλασαν αποκλειστικά με επιτυχία για να βρείς τους λίγους πιστοποιημένους συμβούλους θηλασμού απο το IBCLC (International Board of Lactation Consultants) στην Ελλάδα οι οποίοι μπορούν να σε βοηθήσουν σε κάθε απορία ή πρόβλημα.
Έχουμε το πιό πολύτιμο αγαθό που μπορούμε να προσφέρουμε στην ζωή του παιδιού μας και παρασυρόμαστε και δίνουμε γάλα αγελαδινό, επεξεργασμένο χημικά και με συγκεκριμένα λιπαρά και θρεπτικές αξίες. Το μητρικό γάλα παρέχει ότι ακριβώς χρειάζεται ένα μωρό, στην ακριβώς σωστή ποσότητα και σε σωστή πάντα θερμοκρασία. Παρέχει αντισώματα για όλες σχεδόν τις αρρώστιες που προσβάλλουν ή μπορέι να προσβάλλουν τα νεογνά και πολλές ακόμη.
Όλα αυτά καλά και ωραία, μέχρι την στιγμή που η μικρή 2 εβδομάδες πήρε 150γρ αντί για 200γρ βάρος και την Τρίτη πήρε 100γρ και την τέταρτη καθόλου. Εκεί άκουσα τα πάντα. Οτι μπορεί το γάλα μου να μην είναι θρεπτικό, οτι κάτι μπορεί να έχει, η παιδίατρος μου είπε να φάω όσο πιο πολύ μπορώ για να πάρω λιπαρά και να περάσουν και στο γάλα, ο άντρας μου φυσικά ανυσήχισε και μου δήλωσε οτι εάν συνεχίσει να μην παίρνει βάρος το παιδί, ανεξάρτητα με το τί θέλουμε εμείς, θα του δώσουμε κένο γάλα. Και εγώ να απαντάω πως τα παιδιά που θηλάζουν αποκλειστικά δεν μετριούνται στο βάρος όπως ξέρουν οι παιδίατροι (με τα 150 με 200 γρ την εβδομάδα) και να με κοιτάνε όλοι με βλέμα «ναι καλά λέγε τα δικά σου εσύ». Το σύνδρομο της ελληνίδας γιαγιάς που θέλει να βλέπει το μωρό με «φουσκωτά μπουτάκια» για να επιβεβαιωθεί οτι τρώει καλά. «Δηλαδή αν το παιδί δεν πάρει βάρος?τί θα κάνεις?δεν πειράζει παιδάκι μου να δώσεις και ενα γεύμα συπλήρωμα.Δεν χάθηκε ο κόσμος.» με ρώταγε όλο απορία η μάνα μου. «όχι μαμά χάθηκε ο κόσμος. Ότι πρόβλημα προκύψει θα το διορθώσω με θηλασμό και όχι με άλλο γάλα». Σιωπή. Σε μία βόλτα μας χθές στο Golden Hall μαζί και με την μικρή, ψάχνοντας κάποιο μέρος να θηλάσω, βρέθηκα να θηλάζω –προς μεγάλη μου ευχαρίστηση- μαζί με μια άλλη μαμά σε έναν καναπέ έξω απο τις τουαλέτες. Την ρωτάει λοιπόν η μαμά μου «θηλάζετε και εσείς αποκλειστικά?» και όταν εκείνη της απάντησε «Ναι» δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω με την απορία αλλα και την ευχαρίστηση που είδα στο προσωπό της σαν να έλεγε «ευτυχώς δεν είναι μόνο η κόρη μου η τρελή. Το κάνουν κι άλλες!». Τελικά η μικρή πήρε βάρος και εγώ άφεση αμαρτιών. Προς το παρόν.
Το χειρότερο είναι να τα ακούς αυτά απο μητέρες. Μητέρες που θήλασαν κι όλας. Να σε βλέπουν να προσπαθείς και να σου λένε αηδίες. Πολλές φορές έκλαψα με αυτά που άκουσα απο φίλους, απο γονείς και απο τον άντρα μου. Πολύ μεγάλο ρόλο στον θηλασμό παίζει η υποστήριξη. Εγώ ειλικρινά δεν ξέρω αν την έχω ακόμη. Δεν θα κατηγορήσω ποτέ μάνα που προσπάθησε να θηλάσει αποκλειστικά και δεν τα κατάφερε ή δεν ενημερωθηκε σωστά και δεν θήλασε αποκλειστικά. Γιατί πλέον ξέρω και πόσο δύσκολο είναι να τα καταφέρεις. Θα κατηγορήσω όμως όποια ξέρει τι προσφέρει το γάλα της στο παιδί και επέλεξε να μην θηλάσει. Ο θηλασμός είναι δικαίωμα του παιδιού και εμείς έχουμε κληθεί να το προστατεύσουμε.
Θα συνεχίσω να θηλάζω αποκλειστικά όσο μπορώ. Θα ζητάω βοήθεια τώρα που ξέρω απο τους σωστούς ανθρώπους και εύχομαι να δίνω το πολύτιμο αυτό αγαθό στο παιδί μου για πολύ πολύ ακόμα.

Το λατρεύω αυτό το τραγούδι. Αφιερωμένο επίσης και στην φιλενάδα (u know) που της αρέσει εξίσου!!

Αχ...πείτε μου οτι το δικό μου παιδί είναι πιο εξελιγμένο μοντέλο απο αυτό και δεν θα κάνει ποτέ έτσι!!!!!


Thnx Michael!!xxx

Επειδή μισώ την γλυκανάλατη διασκευή του "Uninvited" που κυκλοφορεί τώρα τελευταία σε όλους τους γνωστούς ραδιοφωνικούς σταθμούς είπα να ανεβάσω το αυθεντικό με την ιδιάιτερη φωνάρα της Alanis και την original ενορχήστρωση που το κάνει ανατριχιαστικό...
απο το soundrack της αγαπημένης επίσης ταινίας "City Of Angels".

Το καρεκλάκι να κοιτάει μπροστά ή την μαμά; Βγαίνει ή όχι; Παίρνει κάθισμα αυτοκινήτου; Port bebe; Τα χρειάζομαι όλα αυτά;;;; Έιναι για νεογέννητα;; Κλείνει σαν ομπρέλα ή σαν σαμπρέλα;; Ζυγίζει 6 ή 46 κιλά;; Οι ρόδες έχουν διάμετρο 20 ή 60 εκ;; Χωράει στο πόρτ μπαγκάζ ή το κουβαλάς με το κλάρκ εξτρά;;;; Τέντα, ποδόσακος και καλάθι για ψώνια περιλαμβάνονται;; Άμα δεν έχει ποδόσακο θα πάθει κρυοπαγήματα το παιδί και θα το έχω τύψεις;;;; Αυτό γιατί είναι σαν διαστημόπλοιο;; Δεν θέλω τρίκυκλο, καλέ, καρότσι θέλω. Έχει καλές αναρτήσεις; Χωράει στο ασανσέρ/λεωφορείο/τρένο/μαγαζί ή θα παίρνει στο διάβα του και τα ράφια και όλο τον κόσμο μαζί;; Χρωματάκι άλλο από αυτό το σκατοπεθαμένο μπλέ έχει;; Καφέ κάνει;; Μήπως έχουμε γίνει τελείως καταναλωτικά όντα;

Τελικά αν δεν χωρίσουμε με τον άντρα μου για το καροτσάκι του μωρού, θα αντέξουμε τα πάντα πιστεύω!!
Βοήθεια…

Να ΄μαστε λοιπόν και φέτοοοος! Βρακί δεν είχε ο κώλος μας αλλά και Oscar διοργανώσαμε και γκλαμουριάσαμε και πάλι. Εκπλήξεις δεν είχαμε, όλα τα φαβορί έφυγαν με το χρυσό αγαλματάκι, χάρηκα πολύ για το Slumdog Millionaire που σάρωσε, μπλά μπλά….ας περάσουμε στο κυρίως θέμα. Τι φόρεσαν οι προκομμένες stars φέτος στο κόκκινο χαλί; Πρώτα αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές της συναδέλφου φάβας και μετά βγάλτε τα συμπεράσματα σας γιατί οι απόψεις διίστανται κυρίες μου! Πάντως κατά κοινή ομολογία πιό βαρετά outfits δεν έχω ξαναδεί ever…τι έγινε καλέ; Φοβήθηκαν μπας και τους κράξουμε λόγω κρίσης και κώλωσαν;; (όχι καλέε εσείς ζείτε στο Αμέρικα, don’t worry!). Anyway…Ας ξεκινήσω με τις εμφανίσεις που μου άρεσαν για να μην μας πάρει ο ύπνος από τώρα!

Λοιπόν, αυτό το Miley Cirus το σιχαίνομαι και ούτε θέλω να ξέρω τι κάνει στη ζωή της πέραν των προσπαθειών της να τραγουδίσει και πονάω που το λέω αλλα αυτή η τουαλέτα του Zuhair Murad με άρεσε πολύ γιατί let’s face it ήταν από τις λίγες με ενδιαφέρον!!

Η Marisa Tomei από την άλλη είναι θεά. Και το ασημί Versace φόρεμα μας αρέσει πολύ.

Επίσης μας άρεσε το φυστικί Dior φόρεμα της SJP

Αλλά πολύ χαίρομαι που για άλλη μια χρονιά the winner is Marion Cottilard με Dior. Simply the best.
Και τώρα sit back and relax γιατι αρχίζει το ταξίδι στη βαρεμάρα…

Γιατί βρε Kate μας;;; Γιατί πουλάκι μου; Φόρεσες ότι καλό είχες σε όλα τα events και μου ήρθες στα orcars καλόγρια;;; ωραία μαλλιά, ωραίο μακιγιάζ, ωραίο φόρεμα….ΖΖΖζζζ…

Η επιτομή τώρα τελευταία όμως της βαρεμάρας είναι η Anjelina Jolie. Έλεος πιά. Βαρέθηκα να την βλέπω επίσης να έχει το ίδιο ξενερουά ύφος. Καληνύχτα..

Δεν μπορώ να πώ…υπάρχει βελτίωση από την περσινή απαίσια εμφάνιση της Tida Winton. Απλά είναι το ίδιο βαρετή…μήπως είχε να πάει σε βαφτίσια μετά;

Σε μια κατηγορία μόνο του βάζω το dress της Penelope γιατί οκ, βαρετό δεν είναι αλλά κοπέλα μου, μην τρομάξεις, αλλα σε κοροϊδέψανε εκεί που πήγες….αυτό είναι νυφικό. Δαντέλες, σιφόν, κεντήματα, στρασάκια και είναι και ιβουάρ….δηλαδή….χελόου! too much?

Τέλος έπρεπε να σχολιάσω τα παρακάτω γιατί απλά όταν τα είδα αναρωτήθηκα: WTF????????

Αναμένω εναγωνίως και ποστ από Α,μπά? Άντε βρε και του χρόνου!!μόδα στο

Παρόλο που το playlist του ipod μου ανανεώνεται συχνά από νέα τραγουδάκια, πάντα αναζητώ ένα άλμπουμ που θα κάνει τη διαφορά. Το άλμπουμ που θα το ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν θα πατήσεις ούτε μια φορά το FW. Που θα το φορτώσεις όλο στο ipod και θα γίνει το κόλλημά σου για 2 μήνες τουλάχιστον. Το κόλλημα των τελευταίων μηνών λοιπόν είναι οι Last Shadow Puppets και ναι, είναι από αυτά τα άλμπουμ που τα αγοράζεις και τα λιώνεις.

Ο θεός με τιμωρεί που δεν τους είδα live τότε που ερχόντουσαν κάθε καλοκαίρι για συναυλίες και μου τους παίρνει έναν έναν…Έφυγε από την ζωή άλλος ένας από την παρέα του Buena Vista Social Club, o μπασίστας Ορλάντο «Κασαΐτο» Λόπεζ. Για όσους δεν γνωρίζουν το εν λόγω συγκρότημα δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '90 από τον Αμερικανό κιθαρίστα και παραγωγό Ράι Κούντερ, που βρήκε και ένωσε τους κορυφαίους μουσικούς της Κούβας. Για όσους δεν έχουν δεί ακόμα την πολυβραβευμένη ταινία-ντοκιμαντέρ, τρέξτε στο dvd club.

Το υπέροχο αυτό θέαμα, υπέροχο για το μάτι και τον πνεύμονα, είναι σε γνωστότατη κατοικήσιμη γειτονιά της Ν. Ιωνίας. Το εν λόγω ντουμάνι αναβλύζει από το εργοστάσιο της 3Α…ναι αυτή με τα φασόλια. Στην αρχή επικοινωνήσαμε με την Πυροσβεστική απλά για να της αναφέρουμε το θέμα και να μας συστήσει τι να κάνουμε. Η Πυροσβεστική μας είπε να καλέσουμε το Υ.Π.Ε.Χ.Ω.Δ.Ε. και να κάνουμε καταγγελία. Τους ζητήσαμε το τηλέφωνο του αρμόδιου τμήματος και μας είπαν «να πάρουμε το 11888». Ευχτυχώς το 11888 κάνει καλά την δουλειά του και μας είπε αμέσως το τηλέφωνο που ψάχναμε. Το Υ.Π.Ε.Χ.Ω.Δ.Ε. δεν σήκωσε ποτέ το συγκεκριμένο τηλέφωνο.
Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε αυτό το μπουρδέλο. Τέλος.