Blank
photo by gorkisviewΛοιπόν, κοίτα που είναι το πρόβλημα...όταν έχεις πολύ καιρό να γράψεις στο blog σου, μαζεύονται όλα αυτά που θές να γράψεις στο κεφάλι σου, αλλα εσύ δεν προλαβαίνεις ή βαριέσαι να γράψεις, και μαζεύονται, και μαζεύονται...(εντάξει θα καταλήξω κάπου περίμενε ντε) και όταν κάτσεις μετά απο πολύυυ καιρό να γράψεις...παθαίνεις αυτό το σύνδρομο που παθαίνουν οι συγγραφείς καμμιά φορά (το παράχεσες φιλενάδα)...αυτό το σύνδρομο της κενής σελίδας ή whatever, που κάθεσαι και κοιτάς σα χάνος μια λευκή σελίδα 3 ώρες και μετά κλείνεις το word.
Όλα αυτά για να σας πώ συγνώμη που άργησα....θα προσπαθήσω να επανέλθω!
Η μικρή έχει ξεπεταχτεί πιά, τρώει φρουτόκρεμες και σούπες, βολτάρει, μιλάει ασταμάτητα, χαμογελάει με το παραμικρό και βάζει τα κλάματα αν σε δεί να απομακρύνεσαι πάνω απο 4 μέτρα μακριά. Αυτό το τελευταίο έχει ως αποτέλεσμα να την κουβαλάω μαζί με το relax όπου πάω μές το σπίτι, εκτός απο την τουαλέτα. Φυσικά μου έχει πέσει η μέση. Και έτσι κούτσα-κούτσα κανουμε και καμιά δουλειά, μαγειρεύουμε, μπαίνουμε internet και αν δεν τα προλαβαίνουμε, τα υπόλοιπα μετά τις 8 που κοιμάται!
Επίσης περνάω μια φάση επαναπροσδιορισμού του παρόντος και του μελλοντός μου. Ποια είμαι, τι κάνω, που πάω....αλλα καταλήγω στο οτι το παρόν μου, έτσι όπως είναι τώρα, δεν έχει και πολύ μέλλον!! Την μία μέρα ξυπνάω με μία απίστευτη αισιοδοξία και την άλλη ξυπνάω και θέλω να ανοίξει η γή να με καταπιεί. Πάντως υπάρχει κάτι που με βοηθάει σε όλα αυτά. Εκείνο το μικρό πλασματάκι που σκάει ένα μικρό χαμόγελο και έστω και για μια στιγμή τα ξεχνάω όλα.
Για το τέλος άφησα το καλύτερο. Δεν θέλω με τίποτα να γυρίσω στην δουλειά!(τι προτότυπο) Όχι σε αυτήν την δουλειά ειδικά. Help me. Συμβουλές και προτάσεις δεκτές. Δεχόμεθα και χωρίς ραντεβού. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Merci.
I am...
- Naf
- A proud mom. A fool for love, strawberries, girly stuff, sparkly things and hot bubble baths. I am not a photographer but i adore photography, i am not a chef yet i cook like crazy and i like it! Instagram: instanaf
Τρελό Shopping!!
Subscribe
Posts
Comments
19 dreamers replied:
Νομίζω πως είναι φάση και θα περάσει. Εγώ δεν έβλεπα την ώρα να ξαναπιάσω δουλειά (είχα φρίξει στο σπίτι όλη μέρα με ένα μωρό).
Άντε και καλή επάνοδο :)
Πολλά φιλιά στο πατουσάκι της μικρής.
Καλή βδομάδα.
Καλό μήνα.
(δε φταίω εγώ, είχες να γράψεις τόσο καιρό που μαζεύτηκαν πολλές ευχές:)
ποιο πολυ θα πρεπει να μας απασχολει ο γαμος την ψηλης παρακαλω...
τι θα βαλουμε?
ποτε θα κατεβουμε Πορο?
ποιοι θα είμαστε και φυσικα αν θα προλαβουμε να κανουμε μποτε και να γινουμε μουναρες
οι φημες οτι το ξιπακι θα παει εξωτερικο να αγορασει ρουχα για πριν, μετα, κατα τη διρκεια του γαμου οπως και πριν, μετα και κατα τη διαρκεια της δεξιωσης ακομη παραμενουν φημες...
καλημερα μαρσυ!
Καλο μηνα!
@mamma
αα εμεις δεν είμαστε όλη μερα μέσα γιαυτο...είμαστε ανεξάρτητα γκομενάκια!!!καλό μήνα να έχουμε!!!!
@Donna
α το ψωνάκι..πάει να κλέψει τα φώτα τα φώτα της δημοσιότητας ε???
άστον παιδί μου...εμείς θα προτιμήσουμε εγχώριους σχεδιαστές για να ξεχωρήσουμε αγάπη μου!!
Επιτέλους... και είχε μαζευτεί τόση σκόνη εδώ μέσα,κάποιος έπρεπε να μαζέψει τις αράχνες!!
Έχω δύο προτάσεις:
Ξεκινάς με το πρότζεκτ του γάμου της ψηλής και με τις κατά συρροή βαπτίσεις του 2010, φτιάχνεις πορτοφόλιο και ξεκινάς μπίζνες (και ξεχνάς για πάντα τη δουλειά γραφείου)
Αγοράζεις ένα σλινγκ και την κουβαλάς πάνω σου την κοπελιά, πάλι θα σε πονάει η μέση αλλά είναι πιο άνετα από το να σέρνεις το έλκηθρο μέσα στο σπίτι...
i know i know....πρέπει να μπώ πάλι στο mood. Ένα είναι σίγουρο. στην δικιά μας βάφτιση πάντως θα δημιουργήσω!
φωτογραφία μετράει;
για τα τέσσερα μέτρα;
μήπως να την στείλετε σουηδία;
;))
Προβλέπω στο επόμενο post να έχει κλείσει την πόρτα η μικρά (που τότε θα είναι και 1.80 ύψος).
Τι μου πάθατε όλοι και το ρίξατε στα posts?
@basnia
καλή ιδέα. Θα τυπώσω ολόσωμη και θα την αφήνω μπροστά της ώρες ατελείωτες. Τώρα που το λές, να τυπώσω και μία του Σάκη.
@apos
μήπως επειδή ήμεθα bloggers????
κάτσε καλά γιατι θα επανέλθουμε στο ΘΕΙΕ apos...
άντε βρε κορίτσι κι ανησυχήσαμε! τι έγινε;; τόσο σκούρα τα πράγματα;; πάρε μικρή και φέρτη βόλτα πλατεία για καφέ...αφού ξετσούπωσε είπες..;)
και αν δεν μπορεις εσυ, πες μας να ερθουμε εμεις ;)
Μην ανησυχεις θα σου πω εγω, απλα τα πραγματα - σκεψου τι πραγματικα θα ηθελες να κανεις για δουλεια και χτυπα το! αν δεν σου κατσει, παντα θα μπορεις να κανεις οτι εκανες μεχρι τωρα.
(εμενα περιγραφω, το χεις πιασει ετσι? )
φιλακια babe!!
@naf, καλά μωρέ δεν ξαναμιλάω, όχου...
Aμα σκάσει χαμόγελο το μπεμπέκι τα ξεχνάμε όλα έτσι??
Οσο για την δουλειά, τι να πω είναι πραγματικά μεγαλη πίκρα όταν πρέπει να επιστρέψεις κάπου που δεν θέλεις...
Θα συμφωνήσω με τη φίλτατη Φάβα!
Γκντουπ.. (κλείσιμο πόρτας!)
Μάκια!
Αχ, πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε τις πιθανές δουλειές "του μέλλοντος", οι οποίες φυσικά θα γίνονται από το σπίτι... Ή οπουδήποτε αλλού εκτός γραφείου/εταιρίας κτλ κτλ!
Λοιπόν αγαπητή,
θα σου δώσω 2 συμβουλές (ως μεγαλύτερη-συμμαθήτρια της ψηλής, όπως την αποκαλείτε, και ως μαμά 2 τετραπέρατων μωρών):
1) απόλαυσε το relax όσο μπορείς ακόμα, διότι όταν θα αρχίσει να περπατάει την πάτησες (κυριολέκτικα!). Θα αναπολείς τις ημέρες του relax, believe me!
2) κάτσε με το bebe σου όσο μπορείς (και γουστάρεις), αλλά ψάξε σιγά σιγά να κάνεις και κάτι άλλο παράλληλα... άκου τι σου λέω. Α! Και μόλις το βρεις (και φυσικά είναι και προσοδοφόρο), πες το μας και εμάς!!
@chichipiru
ολα καλά!!θα έρθουμε...πρέπει επιτέλους να το κάνουμε αυτο το souare!
@φαβα
μου αρέσει η συμβουλή!!!i do λοιπόν!!!
@Olga
καλέ πιο σιγά την πόρτα!κοιμομαστε!
@Olivia
οκ απο αύριο brainstorming παιδια..μην κάθεστε!
@Mamouli
καλώς την!!!
ναι όντως δεν θέλω να ξέρω τι με περιμένει μόλις περπατήσει!αναποφευκτο όμως!πλάκα πλάκα μεγάααλη ανακάλυψη το relax. Εμένα με έσωσε.
Να σου ζήσουν τα ζουζούνια!
Πηγαίνεις στην δουλειά, τα βρίσκεις με το boss και σου κάνει μια εικονική απόλυση, μπαίνεις ταμείο ανεργείας, παίρνεις 600 ευρουλάκια (δεν κακόοο) και αράζεις (που λέει ο λόγος) με το μπεμπάκι. Μετά έχεις 1 χρόνο μπροστά σου να σκεφτείς τι θα κάνεις...
;-)
Και ποιός θέλει να πάει στην δουλειά? χαχαχαχα
άντε έτσι να μεγαλώνει γερή και δυνατή η κοριτσάρα.
Αχ, τα ίδια ακριβώς νιώθω κι εγώ!
Άσε που ο δικός μας, είναι μόλις 28 ημερών και κοντεύει να περπατήσει!
Ουφ... δύσκολο να είσαι μάνα τελικά! :)
Κουράγιο! Αν ακούσω τίποτα για δουλειά... θα πάμε παρέα στο interview! :)
κι εγώ τον κουβαλάω πέρα δώθε στο σπίτι όταν αρχίζει τα κλάματα. Τον βάζω στο καροτσάκι και μπαινοβγαίνουμε στο σαλονι, στη κουζίνα κ.ο.κ. Να υποθέσω ότι είσαι ακόμη σε άδεια μητρότητας? Απόλαυσε τη παρέα του παιδιού σου, γιατί όταν γυρίσεις στη δουλειά θα τρέχεις σαν το Βέγγο. Να είναι γερη, να της μιλάτε πολύ και να παίζετε μαζί της. Όσο για τη δουλειά, τώρα που έχεις χρόνο μπορείς π.χ. να ψαχτείς μέσω Ίντερνετ και να στείλεις καποια βιογραφικά, αν θες ν' αλλάξεις εργοδότη.
Post a Comment