Φύγαμε


Είμαι η μόνη στην Αθήνα -ναι το παραδέχομαι- που δεν το είχε ακούσει, πέραν του κλασικού ρεφρέν, ολόκληρο γιατί όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι για να ακούσω ελληνικό ρεπερτόριο πρέπει το τραγούδι να έχει «το κάτι». Και σήμερα πρωί και ενώ βαφόμουν ήρθες με αγκάλιασες και μου είπες «άκουσε το! Μιλάει για εμάς!» και το άκουσα όλο και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι είναι το τραγούδι της ζωής μου. Όχι αλήθεια….είναι. Μιλάει για όλα αυτά που θέλω να αποφύγω και αυτά στα οποία θέλω να αφεθώ. Όλα αυτά που θέλω να αφήσω πίσω και γιαυτά στα οποία θέλω να αρκεστώ. Μια παραλία, ένας ήλιος, θάλασσα και εσύ για πάντα! Περιγράφει την καθημερινότητά μας και αυτά που πραγματικά θέλω να σου λέω κάθε μέρα στα τηλέφωνά μας!

Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.(την γριά μας)
Πάμε Χαβάη με μία ρόδα....
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει (αχ ναι πάμε επιτέλους)
μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι. (όχι άλλο)
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.
Τρέξιμο, λογαριασμοί και δουλειά,
άγχος, ακρίβεια, χρέη, δανεικά, (μην το ξαναπείς!)
πάντοτε συνωστισμός μες στο τραμ
και πάντα εκεί το κινητό χτυπά. (και να το ψάχνεις και στην τσάντα!)
Να μαγειρέψεις το πρωί, ν΄απλώσεις ότι έχει πλυθεί,
να σιδερώσεις, να μαζέψεις, να σκουπίσεις πριν να 'ρθει.
Μετά να πάμε στη λαϊκή κι έπειτα ΟΤΕ, νερό, ΔΕΗ (και πετρέλαιο….)
για να πληρώσω - give me a break! (εντελώς!!!)
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.
Θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά,
να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά.
Θέλω στην παραλία να ανάψω φωτιά,
κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθιά. (ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ τίποτα άλλο)
Θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα, (για πάντα….)
με τον Enrique Iglesias να χορέψω lambada,
να αρπάξω το μικρόφωνο από μία μπάντα
και να φωνάξω "Θεέ μου αμήν!".
Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.
Πάμε Χαβάη με μία ρόδα...
Πήρα θαλάσσιο στρώμα, δυο-τρία μαγιώ ακόμα,
μπρατσάκια και πετσέτες μ' ωραίο χρώμα.
Άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα,
με 30 δείκτη προστασίας κρέμα για το σώμα.
Δεν ξέρω ακριβώς τι άλλο θα πρέπει
να πάρω, αφού έμεινα μ' άδεια τσέπη.
Σταματώ και στην τράπεζα να δω αν έχει λεφτά
μα ξέχασα το pin!
Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη,
τότε πάρε λεφτά απ' το σπίτι.
Ναι, Θωμά είσαι σπίτι;
Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη,
πάρε κι εσύ λεφτά απ' το σπίτι.
Πάμε Χαβάη...
Στη μηχανή ανέβα... (άντε…πάμε..)

Πάρτο αλλιώς...


Το αμέσως χειρότερο πράγμα απο το να αργείς να φύγεις απο το γραφείο είναι στο καπάκι να πέφτεις στον Ταξιτζή-Κουδουνίστρα. Μετά απο άλλη μια κουραστική μέρα στη δουλειά και ενώ βρισκόμουν στο Mall area με έπιασε και εμένα μια φορά στη χιλιετία μια λιγούρα για εναν καφέ starbucks. Πράγμα σπανιότατο γιατι οι καφέδες starbucks δεν είναι καφέδες. Εϊναι γάλα και σιρόπια με μυρωδιά καφέ. Και ο κάθε εθισμένος στην καφείνη που σέβεται τον εαυτό του το ξέρει αυτό. Και εγώ το ήξερα αλλα, τελοσπάντων, η λιγούρα που λέγαμε απαιτούσε κάτι γλυκό απλά να ποτίσει τον ουρανίσκο μου. Με το Caramel Machiato λοιπόν ανα χείρας περιμένω το ταξί μου να έρθει γιατι η καλή κυρία του κέντρου μου είπε οτι θα περιμένω 20 λεπτά και το εκμεταλλεύτηκα δεόντως. Και πριν προλάω να πιώ ούτε μια γουλιά να 'σου ο Ταξιτζής-Κουδουνίστρα. Ο ταξιτζής-κουδουνίστρα είναι ο τύπος του ταξιτζή που έχει σαν μότο το "ένα τσιγάρο δρόμος". Δεν τον κλονίζουν λακούβες, χαντάκια, ρεματιές, φρεάτια (περνάει απο πάνω απο όλα με ταχύτητα 100 χλμ), δεν τον πτοούν οι πεζοί (κόρνα), τα φανάρια είναι όλα πορτοκαλί και κυρίως πατάει πολύ μα πολύ ελαφρά το φρένο ίσα που να σου φτάσει η μάπα παρα τρίχα απο το μαξιραράκι του συνοδηγού. Περιττό να περιγράψω το άγχος μου να περισώσω τον ημιτασιόν καφέ που μόλις είχα πληρώσει 5 €....άρχισα να τον πίνω γρήγορα γρήγορα στα 2 κόκκινα φανάρια που βρέθηκαν μπροστά μας (ευτυχώς!). Βέβαια φυσικό επακόλουθο αυτού, σε συνδυασμό με το κούνημα, ήταν να με πιάσει αναγούλα. Και φυσικά μόλις έφτασα σπίτι και συνεχάρην τον Ταξιτζή-Κουδουνίστρα για την εκπληκτική κούρσα και το γεγονός οτι μου άφησε μόνο έναν -ναι ναι μόνο έναν λέω- λεκέ απο καφέ στο μανίκι μου, ούτε καφέ ήθελα να πιώ πιά ούτε να φάω δεν μπορούσα. Ευχαριστώ!

And the winner is....



Jean Paul Gaultier για το absolutelly fabulous φόρεμα της Marion Cotillard
και ο John Galliano για την εντυπωσιακή κόκκινη τουαλέτα της Heidi Klum.

Οι μόνες δύο εμφανίσεις που μας έχουν μείνει στο μυαλό απο το κόκκινο χαλί των Όσκαρ 24 ώρες μετά!












Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία...

Δέν φτάνει που μετά απο καιρό μπαίνω σπιτάκι μου στις 10 μμ έχω και δουλειά για το σπίτι!!!! αστειεύομαι....
Οδηγίες
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 [αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο].
3. Βρες την πέμπτη περίοδο [=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι] της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους [δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη].
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Σε αντίθεση με πολλούς άλλους που πιάστηκαν επ'αυτοφόρω (ονόματα δεν λέμε) εγώ απο τις λίγες φορές που στάθηκα κωλόφαρδη κυρίες και κύριοι βρίσκομαι κοντά στην βιβλιοθήκη.ΧΑ! οπότε...no prob και ξεκινάω...

"Μήπως πήρες είδηση τον άνθρωπο που στέκεται πίσω σου κρατώντας ένα ρόπαλο;" συνέχισε ο σπουργίτης. "Ωραίος τύπος! Οκτώ μέτρα ύψος, με επτά κεφάλια και πολύ ασυνήθιστο ντύσιμο. Πολύ αξιοπερίεργο θέαμα". "Δέν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι άνθρωποι", είπε το φίδι. "Είναι σε όλα κατώτεροι απο τα ερπετά". "Εκτός απο τη μοχθηρία".

Απο το "Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία" του Αμπροουζ Μπήρς.

Ένα βιβλίο που περιέχει 135 μικρούς μύθους με ηθικά διδάγματα βγαλμένα απο τη ζωή και την πάντα όμορφη εικονογράφιση της Άννα Λέκκα (Εκδόσεις Ηλέκτρα). Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι απο τον μύθο 59 για την ψευδολογία.

Το challenge ήρθε απο εδώ και ευχαριστώ γιατί με κόλλησε, και με τη σειρά μου προσκαλώ τους mikro spiti sto livadi, Track Of The Day (σε διατάζω μικρέ μου), alloparmenos s.a. , One Happy Dot και iBlog (κανόνισε να γράψεις αποσπασμα απο το manual του ipod).

UG!

Παίρνεις μια γερή αίσθηση του τι θα επακολουθήσει στο υπόλοιπο της ημέρας σου όταν -πέραν του γεγονότος ότι έχεις ήδη αργήσει να σηκωθείς για τη δουλειά- περιμένοντας το taxi να έρθει να σε πάρει αποφασίζεις να «φρεσκάρεις» λίγο με μία στρώση το βερνίκι στα νύχια σου (sic!) και τότε πριν προλάβεις να κλείσεις καν το μπουκαλάκι: χτυπάει το τηλέφωνο, το σηκώνεις σαν την κουλή μετά από 1 λεπτό και σου λένε ότι ήρθε πιο νωρίς το taxi και να κατέβεις, παθαίνεις έναν μίνι πανικό αλλά αφού έχεις κάνει διατριβή στο θέμα «όλα τα στραβά που τυχαίνουν όταν βάφεις τα νύχια σου» γελάς ευτυχισμένα γιατί είχες φορέσει πρίν το σοβάτισμα το παλτουδάκι σου και το κασκολάκι σου. Και εκεί που βαδίζεις με σιγουριά στην εξώπορτα τότε: συνειδητοποιείς ότι αυτή είναι κλειδωμένη, τα κλειδιά είναι ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ της ΚΛΕΙΣΜΕΝΗΣ τσάντας σου και το taxi περιμένει ήδη 5 λεπτά τουλάχιστον. Με την σειρά ακολουθούν Major panic, κινήσεις απελπισίας, συχτήρισμα, άνοιγμα πόρτας και…..χαλασμένα νυχάκια, 2 σε αριθμό. Κατά τα άλλα η μέρα όντως εξελίχθηκε κουραστικότατη και γεμάτη από αναποδιές. Περιμένω τον Μιχάλη να γυρίσει με τις ζεστές Ugg μου από Αμερική (always a fashion girl) και το Σαββατοκύριακο για να δημιουργήσω!

Bring it On....

Γιατι κάποιοι απο εμάς την βρίσκουμε πιό πολύ απο οποιονδήποτε με το χιόνι....







Snow (Hey Oh) !!

Ειναι πολύ αστείο το τι μπορεί να βρείς στο διαδύκτιο.....Κάθομαι στα ζεστά, ήπια καφέ, έξω χιονίζει (ναι το ξέρουμε όλοι είναι πλέον γεγονός!) και πληκτρολογώ "Songs about snow" στο google.....Ορίστε λοιπόν!! Μου αρέσει γιατι τελικά, παρόλο που οι στίχοι του δεν είναι κανένας ύμνος σε καμιά χιονισμένη μέρα, δοκίμασε να το βάλεις και να βλέπεις τις άσπρες νιφάδες να πέφτουν και να κάνουν τα πάντα άσπρα!

Του Αγίου ανήμερα.....




Είπα να γράψω postάκι απλα για να καταχωρηθεί στο log η εορταστική ημερομηνία αλλα ούτε αυτό δεν κατάφερα!!! Με το συμπάθειο...με συνεπήραν οι ποιοτικότατες ταινίες –ειδικά για τους ερωτευμένους- με ευγενή χορηγό το Star (ποιον άλλο). Έτσι, μετά την μεγάλη οσκαρική επιτυχία «Εγώ, αυτός και η μητέρα του» ακολούθησε η εξίσου καλή «Ερωτικό στοίχημα» με την ταλαντούχα Jennifer Love Hewitt (που πας μαρή με τέτοιο όνομα) γνωστή απο την ταινία σταθμό «I know what you did last summer» . Μεγάλες ερμηνίες, φοβερά κουστούμια ...τι να πώ. Για το τέλος και καπάκι στο δικάπακο το star μας φύλαγε τον κλασικό lovey-dovey συνδυασμό Tom Hanks και Meg Ryan (σε Β διαλογής ταινία of cource που έκανε πατάταγο σιγά μην σας βάζαμεκαι το Sleepless In Seatle νυχτιάτικα) στην συγκινητική «Ο Τζό ενάντια στο ηφαίστειο». Wtf? Ξερνάω άμεσα το χθεσινό κινέζικο που –ευχαριστώ τον Θεό- δεν πέταξα απο το χθεσινό μου delivery. Το έφαγα σε χρόνο dt ενώ μίλαγα με την Ε. στο τηλέφωνο (ρωτώντας την επίμονα αν θα κάνει σεξ μέρα που είναι) γιατι με αυτά πoυ γίνονται στο γραφείο this week έχω χάσει την επαφή με τον έξω κόσμο. Δηλαδή τον κόσμο του msn, facebook του sms, του mail και του κινητού (jesus σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ). Κοινώς δεν προλαβαίνω ούτε να φτύσω. Γυρίζοντας λοιπόν σπίτι στις 10 after hours αγκαλιά με το μπαγιάτικο κινέζικο και φορώντας 2 μπλούζες και κάλτσες ισοθερμικές για τις κρύες νύχτες στο Έβερεστ, θέλω να πώ οτι έυχομαι η μέρα αυτή απο του χρόνου να σβηστεί απο το ημερολόγιο γιατι είναι τόσο άκυρη. Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές στο παρελθόν είχα προσπαθήσει να «γιορτάσω» την ρημάδα με τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα). Είναι όμως μια καλή δικαιολογία για τον εαυτό σου πηγαίνοντας να αγοράσεις ακριβά εσώρουχα. Ή σοκολατάκια. Ή και τα δύο.


I love you every day. Εγώ θα γιορτάσω την Κυριακή.

φιλιά

Grammy Queen




"They tried to make me go to rehab but i said no no no!"
5 Grammys, Lots of soul !

Doodle* till you drop!

"The rules are quite simple:
rearrange a box to make any kind of figure or object.
Make the most of least."

...ή απλά μπορείτε να μουτζουρώσετε* το δικό σας box online χάρη στο box doodle tool !!! Σας προκαλώ να συναγωνιστείτε τα κάτωθι δημιουργήματα...εγώ ακόμα δεν βρήκα τον οίστρο μου...





Με μια ανάσα...

Ο Μάκης δεν έχει σταματήσει να μιλάει για τον Θέμο και δεν έχει σταματήσει να μας υπενθυμίζει πόσο γαμάουα είναι, πως τόλμησες να πας να τον κοροϊδέψεις/δωροδοκήσεις/σατιρίσεις/διακόψεις/κοιτάξεις ρε γελοίο υποκείμενο, ξέρεις ποιος είναι ο Μάκης;; Αν όντως δεν ξέρεις…μπες εδώ γιατί -thnks το gsus for the reference-εγώ ακόμα γελάω. Ο Θέμος βγήκε από την γωνίτσα που τον είχανε στριμώξει και είπε να κάνει την πρώτη εκπομπή μετά τις καταγγελίες και τα πηγαινέλα στους εισαγγελείς. Φοβερός αυτοσαρκασμός (μη χέσω) όπως πάντα και ατάκες του τύπου «εγώ ότι και να γίνει θα γελάω με τον εαυτό μου» - και εμείς μαζί σου να είσαι σίγουρος- και «εγώ δεν χρησιμοποιώ την εκπομπή μου για να κατηγορώ»..τι να κατηγορήσεις βρε καρμήρη. Με όλα αυτά άρχισα να απολαμβάνω τον Λαζόπουλο. Ποτέ δεν μου άρεσε, μπορώ να πω ότι τον σιχαινόμουνα κι όλας και ποτέ δεν έβλεπα τις εκπομπές του και τώρα με έχει αφήσει άφωνη με το χιούμορ και το πώς απαντά σε όσους τολμούν να τον κατηγορούν. Κακά τα ψέματα η εκπομπή του για τα ελληνικά δεδομένα, πολύ μπροστά δεν το συζητώ. Το ψυγείο στο σπίτι μας πρώτη φορά μετά από πολλυυυυύ καιρό ήταν επί 4 μέρες -μη σου πω- άδειο. Ξεφτίλα, I know, αλλά λίγο το πήξιμο, οι αναδουλειές και λίγο το ξύσιμο θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια! Επιπλέον για extra κέφι πάλι σήμερα με έκλασε πανυγηρικά όλο το σύμπαν και: άργησα να ξυπνήσω, έβρεχε, είχαν απεργία τα taxi, δεν πέρασε το λεωφορείο στην ώρα του. Πήρα το πιο γαμάτο βερνίκι νυχιών for this year, δεν σου λέω να σκάσεις, πολύ γκλάμουρ όμως και τελευταία λέξη της μόδας (30 €. Μην πεις λέξη, η φτώχεια θέλει καλοπέραση). Στον planet Hollywood από την άλλη (σκάσε καλέ θα σου πώ πώς μας επηρεάζει), με την απεργία των σεναριογράφων κάνουμε τάματα για να δούμε το μανάρι (βλέπε Prison Break) κάθε δεύτερη εβδομάδα, σχολιασμό για την πλοκή του σεναρίου δεν κάνω απλά έχει χαθεί η μπάλα!. Οι Dr Troy & MacNamara του Nip Tuck συνεχίζουν να έχουν πάρει όλο τον γυναικείο πληθυσμό της υφηλίου και αφού δεν έχει μείνει καμιά χριστιανή μάλλον θα αρχίσουν να «το κανελώνουν το ρυζόγαλο» μεταξύ τους.Μμμμμ….Ανακαλύπτω καθημερινά ενδιαφέροντα blogs, sites και ανθρώπους. Πρέπει επιτέλους να κάνω σουαρέ ντε γκαλά σπίτι να μαζευτούμε οι τρελές για πίτσι πίτσι με καφέ. Θα το γράψω σε post it μην το ξεχάσω. Ο σκύλος μου συνεχίζει να τρώει το σπίτι του. Περιμένω τους Delirium και τους Conjure One και το Sweeney Todd (Tim Burton θεός αλλά μη το παραχέσει και βαρεθούμε να τον βλέπουμε) και αναζητώ για ενοικίαση συνοδό για να με πάει να δω Juno. Είδα το Across the Universe εντωμεταξύ –από το ίντερνετ- και μου άρεσε πάρα πολύ, αν σου αρέσουν τα κομμάτια των Beatles (ε ναι λοιπόν είμαι ανώμαλη), τα love story και κυρίως τα new age musical να το δείς. Είναι Τετάρτη και ονειρεύομαι την Παρασκευή.
ουφ.Τα είπα και ξαλάφρωσα.

Όσο ζώ μαθαίνω….


Ότι κάτι που κάνουμε όλοι πολύ καλά τελικά είναι το να κάνουμε υποδείξεις στους άλλους.
Ότι όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι.
Ότι αυτός που νομίζει ότι τα λέει όλα και σταράτα…..κάνει πολύ μεγάλο λάθος….νομίζει ότι τα λέει όλα και σταράτα ή στην τελική αυτά που λέει δεν είναι και πολύ ουσιαστικά (κοινώς κάτι τρέχει στα γύφτικα). Είναι αντίστοιχο εκείνου που λέει ότι είναι πολύ τολμηρός για να το πιστέψει και ο ίδιος…
Ότι πολλοί λίγοι είναι αυτοί που παίρνουν ρίσκα στη ζωή τους. Πάρα πολύ λίγοι.
Ότι οι πραγματικοί φίλοι φαίνονται όντως στις δύσκολες στιγμές. Αποδεδειγμένο και με σφραγίδα..
Ότι βρέθηκε ένας άνθρωπος στη ζωή μου που με έχει χαρακτηρίσει «κρυψίνου» ..Ε όχι!
Ότι 99% των βαρύγδουπων δηλώσεων τύπου: «δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, εγώ αν μάθω ότι η γυναίκα, γκόμενα, γκόμενος, άντρας μου με απατάει….θα τρέχει να κρυφτεί» καταλήγουν να γυρνάνε μπούμερανγκ. (Ω μη γέννητω…..όχι μόνο να μην τρέχει αλλά να την κυνηγάς εσύ και εκείνη-νος να σε γράφει και στα παπάρια του eventually). Bottom line: καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.
Ότι πάντα, ότι και να γίνει, ένας μπαμπάς θα έχει τρελή αδυναμία στην κόρη του. Όσοι διαφωνούν απλά να εύχονται να μην κάνουν κόρη..!
Ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που υψώνουν τη φωνή τους για το παραμικρό είναι θρασύδειλοι. Οι υπόλοιποι είναι οξύθυμοι.
Ότι πολλές φορές δεν χρειάζονται λέξεις για να πείς κάτι.



To be continued…
Just like life…

I am...

My photo
A proud mom. A fool for love, strawberries, girly stuff, sparkly things and hot bubble baths. I am not a photographer but i adore photography, i am not a chef yet i cook like crazy and i like it! Instagram: instanaf

Dreamers...

Τρελό Shopping!!