Να ξυπνάω το πρωί και να μυρίζω τη θάλασσα.
Να γεμίζουν άμμο τα πόδια μου.
Να με τυφλώνει ο ήλιος που αντανακλάται στα βότσαλα.
Να κάνω βουτιές μέχρι να κοκκινίσουν τα μάτια μου.
Να μου σγουραίνει η αλμύρα τα μαλλιά.
Να διακρίνεται το αλάτι πάνω μου όλη μέρα.
Να πέφτει ο ήλιος και εγώ να είμαι ακόμα εκεί…
Και το βράδυ με τους ηλιοκαμένους ώμους που γυαλίζουν από την κρέμα,
να πίνω τζήν πορτοκάλι και να βλέπω το φεγγάρι να γεμίζει κάθε μέρα πιο πολύ μέχρι την πανσέληνο του Αυγούστου.


Φιλιά..

τα στήνουμε!!!

"Είμαι κι εγώ ένας σαν κι εσένα, σαν τον άλλο παραδίπλα, σαν όλους τους ανθρώπους που χρωστάνε το στεγαστικό, το γραμμάτιο για το αυτοκίνητο, τις πιστωτικές, γενικά της Μιχαλούς της ίδιας. Που καθυστερώ μια δόση κι αρχίζουν τα τηλέφωνα οι τράπεζες κι όχι για να μου πουν «πού χάθηκες βρε ψυχή;» Που κανένα άρθρο 44 δεν ήρθε για να σβήσει το 95% των οφειλών μου, αλλά και να ερχόταν το άρθρο, κανείς απ' αυτούς που χρωστάω δεν θα δεχόταν να μου χαρίσει τα χρέη.
Γιατί εγώ, δεν είμαι ΠΑΕ, ούτε ΑΕ. Είμαι ΑΜ - Ανώνυμος Μαλάκας. Κι όταν δεν έχω λεφτά να πληρώσω τα χρέη μου, δεν έχω ούτε να αγοράσω σπορ αυτοκίνητο, ακριβά ρούχα ή να κάνω ταξίδια σε μέρη μακρινά κι ονειρεμένα. Αν είσαι ΠΑΕ όμως και χρωστάς μερικά ψωροδισεκατομμύρια, μόλις σου χαρίζουν τα χρέη, πας κι αγοράζεις παίκτες, σχεδόν προκλητικά. Τι κι αν δεν είχες μέχρι πρότινος στον ήλιο μοίρα; Πας και παίρνεις τον Ριβάλντο, με 1,5 εκατομμύριο ευρώ το χρόνο. Και κλείνεις την πόρτα στα μούτρα των Γερμανών που δίνουν ένα φορτηγό λεφτά για έναν παίκτη σου που έχει κλείσει τα 32. Και κάνεις κι άλλα χαϊλίκια, όπως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ρίχνεις εκατομμύρια ευρώ στην ομάδα και θέλεις να φτιάξεις γήπεδο και προπονητικό κέντρο. Εσύ, που χρώσταγες όσα χρώσταγες, βγαίνεις σήμερα και δηλώνεις ότι «η ΑΕΚ είναι καθαρή από χρέη». Αφού καθάρισες, δεν βγάζεις και κατιτίς για τους παλιούς εκείνους πιστωτές; Πού έχασαν τα ωραία τους λεφτά επειδή δεν είχες μια και σε βλέπουν τώρα να κυκλοφορείς με κάμπριο (Ριβάλντο) και να κάνεις όνειρα για πρωτάθλημα και ομίλους Champions League;"

του Βάιου Κωνσταντίνου απο το yupi.gr

Κορυφαίο σχόλιο. Θα έβαζα και Photo του Demis αλλά δεν μπορώ να βλέπω την φάτσα του.

Μερικές φορές η τέχνη ξεφεύγει απο τα όρια του καμβά. Αυτά είναι τα μικρά έργα τέχνης που συναντάω κάθε πρωί πηγαίνοντας στην δουλειά.