Χθές γιόρταζε ο Μιχάλης (Μιχάλης = Best Friend), τον πήρα τηλέφωνο για να του ευχηθώ γιατι μένει, μόνιμα πλέον, στην Αγγλία με την καλή του όπου και εργάζεται (i am so proud!)..Με αφορμή λοιπόν αυτό το τηλεφώνημα..μελαγχόλησα γιατι συνειδητοποίησα πόσο μου λείπει και πόσο μακριά μου είναι...Είπα λοιπόν να σας γράψω την μικρή μας ιστορία...

Αγγλία, 1999, κάπου σε ένα Hellenic Party....

Το πάρτυ του Greek Society πάντα βαρετό, με τους ίδιους τύπους (συνήθως Κύπριους) να χορέυουν στην πίστα Άννα Βίσση και βαρύ Ζεϊμπέκικο, κοντεύει να τελιώσει και η τότε φίλη μου Σ.(ονόματα δεν λέμε ούτε οικογένειες θίγουμε!) τρέχει περιχαρής να μου ανακοινώσει οτι έχει ερωτευτεί σφόδρα και συγχρόνως με τραβάει απο το χέρι γιατι πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίσω το ¨κελεπούρι¨......αντε δέν βαριεσαι.....λεπτός, καλός δέν λέω, ξανθός (βαμμένα εννοείται η ψωνάρα) με καστανά μάτια.
Ο Μιχάλης. Χάρηκα..τι χάρηκα δηλαδή που ήθελα να φύγω απο εκεί μέσα asap!!
Οι επόμενες εβδομάδες εξελίχθηκαν ως εξής....Η Σ να ξημεροβραδιάζεται στο σπίτι του Μιχάλη, να μου έχει πρίξει τα σικώτια για το πόσο πολύ την θέλει ο άνωθι αναφερόμενος και εγώ να συνεχίζω την φοιτητική μου ζωή κανονικά, όπως πρίν, κάνοντας απλά κατα διαστήματα την διαπίστωση: "καλά αυτός ο -πώς τον λένε- πρέπει να είναι πολυ βλάκας ρε παιδί μου!!!!"
Λάθος.
Τελικά η φίλη μου όπως αποδείχτηκε είχε κάλο και όταν χώρισαν....(αν υποθέσουμε οτι είχαν κάτι για να χωρίσουν) ο Μιχαλάκης άρχισε να εκτιμά τις φοβερές μουσικές γνώσεις και ανησυχείες μου και στη συνέχεια τα υπόλοιπα χαρισματά μου (βλέπε χιούμορ, εξυπνάδα, καλοσύνη και μετριοφροσύνη πάνω απο όλα),επανέφερε τα μαλλιά του στο φυσικό τους χρώμα και ξημεροβραδιαζόταν πλέον στο δικό μου σπιτάκι!
Αυτό ήταν η αρχή.
Απο εκέινη τη στιγμή άρχισε ένα τρελό joyride που περιήχε:
πολύ χιούμορ, τόσο πολύ και τέτοιο χιούμορ που λίγοι μπορούν ακόμα να το καταλάβουν, κλάμα και εκμυστηρεύσεις μετα απο χωρισμούς και τσακωμούς με τα έταιρα ήμιση, άπειρες μεταμεσονύκτιες προβολές ταινιών, κατανάλωση τόνων παγωτού, σοκολάτας και chicken nuggets, πάνω απο 4.000.000.000....ώρες τηλεφωνικών συνομιλιών, 70.000.000 sms, 4.000 ώρες clubbing σε Ελλάδα και Αγγλία, 30 compilation cds με την μουσική που μας αρέσει, 3 dj sets (του Μιχάλη) και lots of love....
Τέλεια!
Μακάρι μόνο να μήν είχε αποφασίσει να μείνει εκεί και να γίνονταν πραγματικότητα τα όνειρα που κάναμε να μένουμε στην ίδια πολυκατοικία και να ζούσαμε για πάντα όπως τα φοιτητικά μας χρόνια.
Να χτύπαγε την πόρτα μου το πρωί, πρίν πάμε για δουλειά, να μου δώσει το καινούργιο cd που έγραψε για να το ακούσω στο αυτοκίνητο και να του πώ άν μου αρέσει, και το βράδυ να τσακωνόμαστε στην κουζίνα (γιατι θα θέλει να βάλει ketsup σε όλα) καθώς θα μαγειρέυουμε για τη Ράνια και το Σπύρο...

Miss u babe!!
αλλά χαίρομαι που κάνεις επιτέλους αυτό που θέλεις...
Θα είμαι πάντα εδώ