Εντάξει, εντάξει μην με χτυπάτε άλλο...θα πώ την αλήθεια....δεν είναι όλες οι μέρες μες την καλή χαρά (τύπου: η μπέμπα ξυπνάει, κάνει μόνο ένα ουά, την αλλάζω, τρώει, την πέρνει ο ύπνος στο δευτερόλεπτο και ξυπνάει μετά απο 3 ώρες και έτσι η μαμά της μπορεί να κανει ένα μανικιούρ-πεντικιούρ, να γράψει ποστ, να απαντήσει στα σχόλια, να κάνει chat, να μαγειρέψει και να ρίξει και ένα σιδέρωμα άμα λάχει...) no no no….έχουμε και εμείς τις ώρες μας ή τις μέρες μας. Διότι κυρά μου, τι νόμιζες? Θα μείνουμε for ever νεογέννητα???μεγαλώνουμε καλή μου...και μαθαίνουμε και γρήγορα..με αποτέλεσμα να έχουμε ήδη πιάσει το νόημα οτι στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά (η οποιουδήποτε άλλου προσφερθεί βρε αδερφέ) είναι σαφώς καλύτερα απο την κούνια. Έτσι, όταν δεν γουστάρουμε να κοιμηθούμε, αντί να κάτσουμε ήσυχες και να κοιτάμε το Φλούφλι μας (θα σας πώ άλλη φορά τί έιναι το Φλούφλι μας), εμείς χαλάμε τον κόσμο μέχρι κάποιος απο τους γονείς να λυγίσει στο σπαραχτικότατο κλάμα και να μας πάρει αγκαλιά. Η αλήθεια είναι οτι κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες να της το ξεκόψουμε τώρα που είναι νωρίς, έτσι η μπέμπα όταν δεν θέλει να κοιμηθεί, ωρίεται στον καναπέ, στο relax, στην κούνια...all over the place!
Τι γλυκό.
Εγώ εκτός απο μηχανή του γάλακτος (...ή αγελάδα. Όπως θές με φωνάζεις γλυκό μου), προσπαθώ να ξαναγίνω και γυναίκα. Βέεεεεβαια...22 μέρες τώρα μή νομίζεις οτι τα έχω καταφέρει! θέλει δουλειά πολλή αγάπη μου! Παιδιά σας λέω, άμα ξέρει κανείς να κάνει μανικιούρ-πεντικιούρ-φρύδια-χαλάουα κτλ χρυσό θα τον κάνω. Ήρθε η ευκαιρία να βγάλετε λεφτά!! Πληρώνω όσο όσο για ρεκτιφιέ κατ’οίκον! Μπορώ να θηλάσω παράλληλα μαντάμ??? Ευχαριστώ! Ευτυχώς πάντως δεν έχουμε γίνει αντικοινωνικοί. Τα τηλέφωνα μπορεί να μην μπορώ πάντα να τα σηκώνω (έχω τα χέρια μου απασχολημένα), αλλά μάλλον το έχουν καταλάβει όλοι οι αγαπημένοι και έρχονται καμμιά βόλτα απο δώ και έτσι ξεχνιέσαι και λές είδα και λίγο κόσμο σήμερα βρέ αδερφέ!! Έφυγε και η μάνα μου που δεν με άφηνε να πάω ούτε μέχρι το ψιλικατζίδικο της γωνίας (μην κουραστώ και επίσης, είμαι ακόμα λεχώνα...) και θα πάω για να μου φύγει και το άχτι!! Τώρα βέβαια το οτι έφυγε η μάνα μου απο μόνο του, δεν είναι και τόσο καλό. Ξέρεις τι είναι να θηλάζεις και μόλις τελειώνεις να σε περιμένει το φαγητό στο τραπέζι???ΑΑΑχχχ...τι να κάνουμε...ΘΑ τα καταφέρουμε.
Υπομονή. Άλλες 17 μέρες και σαραντίζουμε!!Τουτέστιν η ημέρα -που λένε όλοι οι γνωστοί- που λύνονται όλα τα προβληματά σου. Το μωρό ξαφνικά μπαίνει σε πρόγραμμα, λέει, σταματάει και ο κατ΄οίκον περιορισμός....άντε να δούμε. Πάντως σας το λέω, άμα δεν γίνει έτσι το story, θα κάψω το σπίτι αυτουνού που έβγαλε αυτή τη μπούρδα για τις 40 μέρες!! Θα βρώ χρόνο μην ανυσηχείτε. Λοιπόν αυτά για τώρα. Πάω να ξεγελάσω τη μικρή με μια κόκκινη αγελάδα που πολύ έχει αγαπήσει (να δείς που θα μεγαλώσει και θα απογοητευτεί πολύ που οι αγελάδες δεν είναι κόκκινες με πορτοκαλί πατούσες) μπάς και την πάρει ο ύπνος και κάνω κανένα μπανάκι να φύγει και η μυρωδιά του «φρέσκου γάλακτος» απο πάνω μου για λίγο, μπάς και με πλησιάσει και λίγο ο κος Naf (καλέ μην φανταστείτε τίποτα super σεξουαλικό...κι αυτό μετά τις 40 μέρες...γμτ @#$%!!!).
Υπομονή λοιπόν...πάμε όλοι μαζί..Υπομονή!!!!

εεε.....μάλλον απο κάποιο θείο γιατί τόσο μεγάλα που είναι αποκλείεται να ανήκουν στους εν λόγω γονείς. Ναί, ναί θα γίνουμε πολύ ψηλές μας λένε. Επίσης μοιάζουμε στον μπαμπά. Το γεγονός οτι καταφέρνω να γράψω post την 4η μόλις μέρα μετά την εξοδό μας απο το μαιευτήριο με κάνει και αισθάνομαι υπερδύναμη καλέ! πλάκα κάνω....τρέχω σαν την τρελή. Ξεσκατίζουμε, θηλάζουμε, κοιμόμαστε, πλένουμε φορμάκια (στο ενδιάμεσο προσπαθεί να φάει και η μαμά) και να βρούμε τα ωραριά μας μπάς και σταματήσουμε να περιπλανιόμαστε απο δωμάτιο σε δωμάτιο σαν ζόμπι...ΖΖζζζζ...τι έλεγα??Α! ναί...αυτό το πόστ είναι κυρίως για να ευχαριστήσω όλους σας για τις ευχές σας που διάβασα, για όσους ήρθαν να με δούν απο κοντά, για όσους με πήραν τηλέφωνο. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ και εγώ και η μπέμπα και θα φροντίσουμε αν και έχουμε busy schedule αυτές τις μέρες γενικότερα, να σας λέμε κάνα νέο που και πού!!!