Οι μέρες περνάνε χάνονται και εγώ δεν προλαβαίνω να φτύσω. Αλλά κυρίως δεν προλαβαίνω να γράψω.
Τρομερές ανατροπές στο γραφείο που με κάνουν να αισθάνομαι πλέον σαν να είμαι σε ένα κλουβί φυλακισμένη και κάποιος έχει πετάξει το κλειδί. Βλέπω όσο περνάει ο καιρός να μεταμορφώνομαι σιγά σιγά σε κάποια που δεν θέλω να είμαι. Κάθε πρωί η συγκοινωνία που παίρνω για το γραφείο αλλάζει δρομολόγια ανάλογα με τα κέφια του καιρού (;) και εγώ κλείνω 45άλεπτα στη στάση με βροχή , με ήλιο, με κρύο, με ζέστη. Οι διακυμάνσεις της διάθεσής μου με όλα αυτά παίρνει μορφή καρδιογραφήματος. Από την Σκύλλα στη Χάρυβδη! Interviews που πάνε καλά (αλλά κολλάνε στα λεφτά!) και interviews που πάνε χάλια, κάθε εβδομάδα από όλα έχει ο μπαξές. Το Σαββατοκύριακο τι να πρωτοκάνουμε, ποιον να πρωτοδούμε…και τελικά περνούν χωρίς να έχουμε κάνει κάτι ουσιαστικά. Μου έχουν λείψει πρόσωπα πολλά και θέλω να τα δώ. Μου λείπετε όλοι…….
Περιμένω κάτι καλό να έρθει..το νιώθω, θα αλλάξουν τα πράγματα. Στο κάτω κάτω έρχονται τα Χριστούγεννα. Για να μην το ξεχάσω: Αϊ Βασίλη εγώ φέτος τα Χριστούγεννα θέλω απλά να χιονίσει! Έτσι ακόμα κι αν μείνουμε σπίτι και δεν πάμε διακοπές κάπου…όλα θα δείχνουν υπέροχα με το άσπρο φόντο!

ο μαϊ γκόντ!! τα κατάφερα....έγραψα post!!!!